Με θάρρος και τόλμη για την αλήθεια και τον τόπο μας ... όχι το πολιτικό Κυβερνητικό συμφέρον, αλλά το πολιτικό ήθος, το θάρρος, η τόλμη του ... η αλήθεια, η αντικειμενική κρίσις και το εθνικόν συμφέρον. ... .
Στους 152 βουλευτές η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ
Ως «βαθειά διχαστική διαδικασία» χαρακτηρίζει την πρόταση του Πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Μιλένα Αποστολάκη, η οποία με επιστολές της προς τον πρόεδρο της Βουλής Φίλιππο Πετσάλνικο αλλά και προς τον Πρωθυπουργό εξεδήλωσε την απόφασή της να αποχωρήσει από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ και να ανεξαρτητοποιηθεί.
Στην επιστολή της η Μιλένα Αποστολάκη εκφράζει «την κατηγορηματική διαφωνία της» με τη διενέργεια δημοψηφίσματος, θεωρεί «χρέος της να αντισταθεί σ’ αυτή τη λαθεμένη επιλογή που διχάζει επιχειρώντας ανεπίτρεπτα να υποκαταστήσει τη λαϊκή εντολή και την ίδια στιγμή απειλεί τη βιωσιμότητα της χώρας». Σημειώνει ακόμη πως «οι στόχοι του προγράμματος δεν επιτυγχάνονται» , ότι «απουσιάζει ολοκληρωμένη και συγκροτημένη πολιτική ανάπτυξης που θα απελευθερώσει δυνάμεις και θα μας σώσει από το τέρας της ύφεσης» καθώς και ότι «αποτελεί κενό γράμμα» η επιδίωξη της συναίνεσης.
Το πλήρες κείμενο της επιστολής έχει ως εξής :
«Η κρίση στο εσωτερικό της χώρας έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις και απειλεί τη συνοχή της ελληνικής κοινωνίας.
Σήμερα μετά την ένταξη της χώρας στο μηχανισμό διάσωσης τον Μάιο του 2010 και παρά τη ψήφιση του μεσοπρόθεσμου προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής 2011-2015, εσχάτως του εφαρμοστικού νόμου για το ενιαίο μισθολόγιο- βαθμολόγιο και την εργασιακή εφεδρεία καθώς και σειράς άλλων νόμων με τους οποίους οριζόντιες περικοπές οδήγησαν σε πρωτόγνωρη συρρίκνωση το εισόδημα εκατομμυρίων συμπολιτών μας, η διαδικασία προσαρμογής της ελληνικής οικονομίας είναι ανεπιτυχής. Οι στόχοι του προγράμματος δεν επιτυγχάνονται.
Η νομοθετική υπερπαραγωγή αδυνατεί να μετουσιωθεί στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις και η στόχευση των κυβερνητικών πολιτικών εξαντλείται στα συνήθη «υποζύγια» αδυνατώντας να θωρακίσει τα μέτρα που λαμβάνονται με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης.
Την ίδια στιγμή απουσιάζει μια ολοκληρωμένη και συγκροτημένη πολιτική ανάπτυξης που θα απελευθερώσει δυνάμεις και θα μας σώσει από το τέρας της ύφεσης.
Η μέχρι σήμερα επιδίωξη της αναγκαίας για την αντιμετώπιση της κρίσης συναίνεσης δεν επετεύχθη και υπό τις παρούσες συνθήκες η ρητορική επίκληση της αποτελεί κενό γράμμα.
Εκτός όμως από τις πολιτικές συμμαχίες που δεν μπορέσαμε να συνάψουμε αποτύχαμε να συνάψουμε και ένα μίνιμουμ συμμαχιών με εκείνες τις κοινωνικές δυνάμεις που κατανοώντας την κρισιμότητα των γεγονότων και την αναγκαιότητα για μεταρρυθμίσεις και ανατροπές θα συμπορευόταν μαζί μας και αυτή του η συμπόρευση θα αποτελούσε την αναγκαία και ικανή συνθήκη για την επιτυχία του πολιτικού μας εγχειρήματος.
Είναι κοινός τόπος ότι έχει βαθμιαία επέλθει απονομιμοποίηση της σημερινής πολιτικής τάξης.
Η τιτάνια προσπάθεια που απαιτείται για την έξοδο από την κρίση έχει ανάγκη από εθνική απήχηση και κοινωνική στήριξη.
Αντ’ αυτών όπως ανακοίνωσε χθες ο Πρωθυπουργός αποφασίστηκε η διεξαγωγή δημοψηφίσματος στις αρχές του επόμενου έτους με αντικείμενο τη νέα δανειακή σύμβαση όπως αυτή θα διατυπωθεί με βάση τη συμφωνία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 26ηςΟκτωβρίου.
Όπως είχα την ευκαιρία να πω κατά τη συζήτηση του σχετικού σχεδίου νόμου στην αρμόδια Διαρκή επιτροπή της Βουλής το δημοψήφισμα αποτελεί βαθειά διχαστική διαδικασία. Συμπυκνώνεται σε μονοσήμαντα ερωτήματα τα οποία απαντώνται με ένα ναι ή ένα όχι διαιρώντας τον λαό. Στην ίδια συνεδρίαση είπα ότι είναι ανεπίτρεπτο να χρησιμοποιούνται οι θεσμοί ως εργαλεία προκειμένου να επιδιωχθούν σκοπιμότητες.
Παραμένοντας συνεπής με τις απόψεις μου αυτές θέλω να εκφράσω την κατηγορηματική διαφωνία μου μ’ αυτή την πρωτοβουλία της κυβέρνησης.
Ψήφισα σειρά νομοσχεδίων γνωρίζοντας ότι δεν εκφράζω τη βούληση των πολιτών που με εξέλεξαν αξιολογώντας ως πρώτιστο καθήκον μου την αποφυγή χρεοκοπίας και της επακόλουθης στάσης πληρωμών.
Τούτη τη στιγμή εκπροσωπώντας ως βουλευτής σύμφωνα με το Σύνταγμα το έθνος έχω χρέος να αντισταθώ σ’ αυτή τη λαθεμένη πολιτική επιλογή που διχάζει επιχειρώντας ανεπίτρεπτα να υποκαταστήσει τη λαϊκή εντολή και την ίδια στιγμή απειλεί τη βιωσιμότητα της χώρας.
Οι στιγμές είναι κρίσιμες και οι πολίτες έχουν ανάγκη να εκπροσωπούνται από βουλευτές που εξέλεξαν.
Για τον λόγο αυτό δεν παραιτούμαι από την εντολή που μου έδωσαν οι συμπολίτες μου αλλά ανεξαρτητοποιούμαι αποχωρώντας από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ».
Από την πλευρά του ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ Γιώργος Καρατζαφέρης, μιλώντας στην κοινοβουλευτική του ομάδα, κάλεσε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια να μεθοδεύσει την ύστατη στιγμή τον σχηματισμό κυβέρνησης Εθνικής Σωτηρίας αλλιώς να ζητήσει από τους πολιτικούς αρχηγούς τη σύμφωνη γνώμη τους για προκήρυξη εκλογών εντός του Νοεμβρίου ενώ έκανε γνωστό ότι θα ζητήσει να συναντηθεί με τον Αντώνη Σαμαρά.
Ο δε επικεφαλής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας δήλωσε ότι οι κάλπες δεν είναι για δημοψήφισμα αλλά για την προκήρυξη εκλογών και πως ο λαός θα σηκώσει το ανάστημά του και θα πει ένα συντριπτικό όχι στην πολιτική της κυβέρνησης.
Πηγή: www.tanea.gr/
Προβάλλετε ή σχολιάστε την ανάρτηση
Σχόλιο που έχει ταυτότητα χρήστη δημοσιεύεται χωρίς λογοκρισία, αρκεί πάντα η κριτική αυτή να είναι κόσμια.
Ζητώ την κατανόηση σας!!! Από τους ανώνυμους χρήστες, οι οποίοι ως συνήθως αβασάνιστα και χωρίς προσωπικό κόστος γίνονται αμετροεπείς υβριστές.
Σχετικά με το θέμα του «Δημοψηφίσματος» ο εξήγγειλε ο κ. Πρωθυπουργός,
ο Β.Παπαγεωργόπουλος έκανε την ακόλουθη δήλωση:
ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΔΕΝ ΘΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ Η ΒΟΥΛΗ.
ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝ ΘΑ ΧΡΕΟΚΟΠΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΕΡΧΟΜΕΝΟ 15ΝΘΗΜΕΡΟ!
Δύο είναι οι διαδικασίες που ορίζει το Σύνταγμα μας βάσει των οποίων οδηγείται σε δημοψήφισμα ο Ελληνικός Λαός:
1.Για «ΚΡΙΣΙΜΟ ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΜΑ», έπειτα από απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου, απόφαση της Βουλής με 151 τουλάχιστον ψήφους και υπογραφή σχετικού διατάγματος από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και
2.Για «ΨΗΦΙΣΘΕΝΤΑ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΑ ΠΟΥ ΡΥΘΜΙΖΟΥΝ ΣΟΒΑΡΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΑ», μετά από πρόταση τουλάχιστον 120 Βουλευτών προς την Βουλή, απόφαση της Βουλής με 180 τουλάχιστον ψήφους και υπογραφή σχετικού διατάγματος από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Συγχρόνως –σύμφωνα με τον νόμο- για να θεωρηθεί δεσμευτικό το αποτέλεσμα ενός δημοψηφίσματος για «ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΜΑ», θα πρέπει η συμμετοχή του Λαού να ξεπεράσει το 40%, ενώ για «ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΑ ΠΟΥ ΡΥΘΜΙΖΟΥΝ ΣΟΒΑΡΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΑ», θα πρέπει η συμμετοχή του Λαού να ξεπεράσει το 50%.
Αν ο Πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου επέλεγε την πρώτη λύση, τότε προσωπικά πιστεύω ότι δεν θα βρισκόταν 151 Βουλευτές που με την ψήφο τους θα μας οδηγούσαν στην έξοδο από την Ευρώπη και στον όλεθρο και αυτό θα είχε βεβαίως ως συνέπεια την ανατροπή της Κυβέρνησης και άμεσες εκλογές. Να υπενθυμίσω ότι δεν έγινε δημοψήφισμα ούτε για την είσοδο μας στην Ε.Ε., ούτε για την καθιέρωση του ΕΥΡΩ, ούτε για την υπογραφή του ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ, ούτε για το ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ, ούτε για το ΠΟΛΥΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ!
Ο Γ. Παπανδρέου –σύμφωνα με δηλώσεις του Υπουργού Οικονομικών κ. Ευ. Βενιζέλου στον ΑΝΤΕΝΑ- επέλεξε την δεύτερη λύση παρά το ότι είναι προδήλως αντισυνταγματική αφού το ερώτημα «ΝΑΙ ή ΟΧΙ στην Σύμβαση» εμπεριέχει 100% ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΑ θέματα!
Γιατί αλήθεια το κάνει αυτό;
Διότι γνωρίζει ότι ακόμη και να καταφέρει να βρει 151 Βουλευτές που θα ψηφίσουν τον κυρωτικό της Σύμβασης νόμο, δεν πρόκειται εν συνεχεία να βρει 180 Βουλευτές που θα αποδεχθούν την καταστροφική για τον τόπο πρότασή του και έτσι η Βουλή ΔΕΝ θα αποφασίσει προσφυγή σε δημοψήφισμα!
Με αυτόν τον τρόπο ο Γ. Παπανδρέου και το δημοψήφισμα που πιθανότατα θα τον οδηγούσε σε παραίτηση θα αποφύγει και θα έχει την δυνατότητα να καταγγείλει όλα τα κόμματα της Αντιπολίτευσης γιατί εμπόδισαν τον Λαό να εκφράσει την άποψή του για την Σύμβαση!
Βεβαίως όλα αυτά είναι τόσο διαφανή που οι πάντες τα αντιλαμβάνονται και τελικά είτε ορισμένοι το θέλουν είτε δεν το θέλουν θα οδηγηθεί η χώρα όχι σε δημοψήφισμα αλλά σε εκλογές και έτσι θα δοθεί η δυνατότητα στον Ελληνικό Λαό να εκφράσει την θέλησή του για όλα τα μεγάλα θέματα που αντιμετωπίζει η Πατρίδα μας και βεβαίως να κατανείμει ευθύνες.
Πλέον όμως των παραπάνω, το τραγικό της ανεύθυνης απόφασης του Γ. Παπανδρέου, είναι πρώτον ότι οι Τράπεζες στην πλειοψηφία τους θα αρνηθούν -στις διαπραγματεύσεις που ήδη άρχισαν- το ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΟ «κούρεμα», αφού δεν θα γνωρίζουν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος που σύμφωνα με την Κυβέρνηση θα γίνει μετά τρίμηνο και δεύτερον οι δανειστές μας 99% ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΔΩΣΟΥΝ ΤΗΝ 6η ΔΟΣΗ –την οποία έχουμε άμεση ανάγκη- αφού τίναξε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός στον αέρα την συμφωνία των Βρυξελών και έτσι εντός των επομένων 15 ημερών η χώρα θα οδηγηθεί πιθανότατα σε ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ!
Τελικά μία λύση υπάρχει για να βγει ο Ελληνικός Λαός από το αδιέξοδο.
Οι ίδιοι οι Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ να ανατρέψουν τον ανεύθυνο σημερινό αρχηγό τους, στην ψηφοφορία της Παρασκευής.
Europa zeigt sich fassungslos: Der griechische Premier will sein Volk über den Euro-Rettungsplan für sein Land abstimmen lassen. Papandreou setzt alles auf eine Karte - doch seine Entscheidung ist richtig. Ελλάδα:Παπανδρέουθέλειδημοψήφισμα / Bravo, Herr Papandreou! Ο ΈλληναςΠρωθυπουργόςΓιώργοςΠαπανδρέου έχει εκπληκτικάδημοψήφισμα γιαένα νέο διεθνέςπακέτο διάσωσης ανακοίνωσε.Θα πρέπει ναabgehaltenwerdenσε λίγες εβδομάδες,ότανείναι γνωστέςλεπτομέρειεςτου πακέτου διάσωσης130 δισεκατομμυρίωνευρώ.
Hamburg - Man muss das gleich zu Beginn sagen: Die Griechen sollenzur Abwechslung mal wiederselbst entscheiden, wie es mit ihrem Land weitergeht - und mit ihnen. ANZEIGE
Sie hatten schon länger keine echte Gelegenheit mehr dazu. Seit anderthalb Jahren steht das einst stolze Land unter fremder Verwaltung, es ist de facto kein souveräner Staat mehr. Wichtigste Aufgabe der Regierung ist es, die Sparprogramme und Strukturreformen durchs Parlament zu bringen und umzusetzen. Diktiert werden sie von der stets strengen Troika aus EU-Kommission, Europäischer Zentralbank (EZB) und Internationalem Währungsfonds (IWF). Sonst gibt es kein neues Geld, und das Land wäre von jetzt auf gleich bankrott.
Nicht mehr Herr über seine Finanzen zu sein, um Geld betteln und dafür fast alles tun zu müssen, das ist für mittellose Staaten genauso würdelos wie für arme Menschen. Es kränkt die Seele, macht wütend und lässt einen verzweifeln. Wenn man weiß, dass die eigene Lage auch noch weitgehend selbstverschuldet ist, macht es das nicht besser, sondern nur noch schlimmer.
Es scheint wie eine zur dramatischen Lage passende Verzweiflungstat nach dem Prinzip "Selbstmord aus Angst vor dem Tod", dass der griechische Premier Georgios Papandreou das Volkzur Umschuldung seines Landes befragen will. Die Wähler sollen entscheiden, ob sie die Beschlüsse aus Brüssel mittragen oder nicht.
Der x-te Euro-Rettungsgipfel hatte vergangene Woche beschlossen, dass die privaten Gläubiger gegenüber Griechenlandauf die Hälfte ihrer Forderungen verzichten sollen. Weil von den weit mehr als 300 Milliarden Euro Staatsschulden rund 200 Milliarden Euro bei Banken, Versicherungen und Fonds liegen, wäre das Land einen erklecklichen Teil der erdrückenden Kreditlast los.
Drei gute Gründe für Papandreous Entscheidung
Unabhängig davon, wie die Frage des Referendums am Ende lauten wird: Die Griechen werden darüber abstimmen, ob ihr Land in der Euro-Zone bleibt oder die Währungsunion verlässt. Die Regierung könnte die Bürger ganz direkt fragen: "Wollen Sie weiter mit dem Euro bezahlen oder lieber wieder mit der Drachme?"
Wie kann dieser Papandreou nur! Das eigene Volk fragen, das gegen seine Politik Sturm läuft! Da ist doch jetzt schon klar, was rauskommt! So lauten viele spontane Reaktionen auf die Ankündigung des Premiers.
Zumal es bislang die größte Sorge der anderen Euro-Mitglieder war, das Griechenland "Tschüs, Euro" sagt. Die Formel zur europäischen Apokalypse geht so: Erst verabschiedet sich Griechenland, dann fallen Portugal und Spanien, und dann reißt Italien die Währungsunion mit in den Abgrund. Mit etwas Glück bleibt ein nordeuropäisches Euro-Zönchen übrig.
Keine Frage: Diese Gefahr besteht, wenn die Griechen nein zu den Brüsseler Beschlüssen sagen. Papandreou spielt volles Risiko. Trotzdem ist seine Entscheidung aus mehreren Gründen richtig.
Erstens braucht der Premier eine unmittelbare Legitimation für sein Handeln. Er wurde vor Eskalation der Schuldenkrise gewählt. Die Politik, die er macht, erfordert extreme Schritte. In Griechenland streiten die Parteien nicht über ein bisschen mehr Netto vom Brutto, eine Vignette für Autobahnen oder die Schließung von ein paar Bundeswehrstandorten. Nein, es wird so brutal gespart wie noch nie in einem entwickelten Land. Würde der deutsche Finanzminister so rücksichtslos die Ausgaben kürzen wie sein griechischer Kollege, müsste er binnen eines Jahres rund hundert Milliarden Euro sparen.
Zweitens betreibt die Opposition in Griechenland Obstruktion. Sie hat auch nach anderthalb Jahren Leiden immer noch nicht verstanden, dass das Land keine parteipolitischen Mätzchen gebrauchen kann. Durch eine Volksabstimmung besteht zumindest die Hoffnung, dass die Opposition zur Besinnung kommt. Zumindest muss sie sich klar positionieren, wie sie sich die Zukunft des Landes vorstellt.
Drittens befindet sich Griechenland in einer Abwärtsspirale: Fast alle Bürger sind Opfer der Sparpolitik, viele von ihnen verstehen die Welt nicht mehr und streiken. Wenn aber selbst diejenigen nicht arbeiten, die noch Jobs haben, schadet das der Wirtschaft zusätzlich. Die Konjunktur bricht weiter ein. Neue, härtere Maßnahmen werden nötig. Und so weiter. Würde sich die Mehrheit der Bevölkerung zum eingeschlagenen Weg aus der Krise bekennen, könnte dieser Gruselmodus noch am ehesten beendet werden. Streiks wären dann wohl delegitimiert.
Ermutigende Erfahrungen
Es spricht einiges dafür, dass die Griechen ihren Premier am Ende unterstützen und die Brüsseler Beschlüsse nicht torpedieren werden. Die Mehrheit der Bürger ist der Meinung, es müsse Schluss sein mit dem jahrzehntelangen Schlamassel. Viele überfordert das Tempo der Veränderung, sie sind aber nicht gegen den Richtungswechsel an sich.
Ermutigend sind die Erfahrungen aus anderen Euro-Ländern. Die Schuldenkrise hat bereits mehrere Regierungen weggefegt - etwa in Portugal und Irland. Allerdings gewannen die Parteien eine Mehrheit, die zum Teil noch härtere Sparmaßnahmen ankündigten.
Bis zum Referendum in Griechenland wird es eine intensive Debatte über die beiden Alternativen geben: Brutalo-Sanierung innerhalb der Euro-Zone oder Staatsbankrott mit Drachme-Einführung.
Es wird sich zeigen, dass es dabei nicht um die Wahl zwischen Hölle und Paradies geht. Beide Wege werden schwierig und entbehrungsreich sein. Jeder Bürger muss für sich entscheiden, welchen er für den besseren hält. Er wird etwa überlegen, ob er für einen Austritt aus der Währungsunion sein Vermögen aufs Spiel setzen möchte. Ersparnisse wären bei der Rückkehr der Drachme kaum noch etwas wert.
Zumindest hat es jeder Grieche selbst in der Hand und kann nicht mehr auf die Regierung schimpfen, die sich dem internationalen Diktat beugt. Und selbst wenn die Griechen am Ende nein sagen und das Land im Extremfall die Euro-Zone verlässt, scheinen die Konsequenzen weniger brenzlig als noch vor einem Jahr.
ANZEIGE
Das Hauptproblem bei einer Rückkehr zur nationalen Währung besteht darin, dass die Drachme massiv abwerten wird. Weil die Schulden aber weiterhin in Euro bestehen, müsste die Regierung immer mehr Drachmen aufwenden, um die Euro-Schulden zu bezahlen. Sie wäre rasch bankrott.
Deshalb würde es vorher wohl zu einem noch radikaleren Schuldenschnitt kommen. Dann müssten auch die staatlichen Gläubiger auf einen Teil ihrer Forderungen verzichten. Schließlich lagern immer mehr griechische Verbindlichkeiten bei der EZB und den anderen Euro-Ländern. Zu diesem Verzicht käme es wohl auch bei einem Verbleib Griechenlands in der Währungsunion. Nur eben später statt früher.
Die Ansteckungsgefahr für andere Länder scheint nicht mehr so groß. Keinem Land in der Euro-Zone geht es so mies wie Griechenland. Das scheinen inzwischen auch die Akteure auf den Finanzmärkten so zu sehen.
Aus dem Deutschen ins Griechische -> Από Γερμανικά στα Ελληνικά
Χρήστος Α. Κατσαρός
Αμβούργο - Πρέπει να πούμε ότι στην αρχή: Οι Έλληνες θα πρέπει να αποφασίσει για μια αλλαγή και πάλι, ακόμη και δεδομένου ότι συνεχίζει με τη γη τους - και μαζί τους. DISPLAY
Δεν είχαν καμία πραγματική ευκαιρία για κάποιο χρονικό διάστημα περισσότερο.Δεδομένου ότι ένα ενάμιση χρόνο, η άλλοτε περήφανη χώρα βρίσκεται υπό ξένη διοίκηση, είναι εκ των πραγμάτων δεν είναι πλέον κυρίαρχο κράτος.Το πιο σημαντικό καθήκον της κυβέρνησης είναι να φέρει τα προγράμματα εξοικονόμησης ενέργειας και οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις μέσω του κοινοβουλίου και να εφαρμοστούν.Είναι πάντα υπαγορεύονται από την αυστηρή τρόικα της ΕΕ, Επιτροπή, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ).Διαφορετικά δεν υπάρχει καμία νέα χρήματα, και η χώρα θα χρεοκοπήσει τώρα. Για να είναι πλέον κύριος των οικονομικών του, επαιτεία για χρήματα και σχεδόν όλα όσα χρειάζεται να το κάνει, αυτό είναι για τις φτωχές χώρες, καθώς και αναξιοπρεπές για τους φτωχούς.Πονάει η ψυχή, σε κάνει να θυμώσει και να κάνει μια απελπισία.Αν κάποιος ξέρει τη θέση ότι το ένα είναι σε μεγάλο βαθμό και προκάλεσε μόνος του, δεν κάνει καλύτερα, αλλά χειρότερα.
Φαίνεται σαν η κατάλληλη πράξη απελπισίας σχετικά με τη δραματική κατάσταση σε μια "αυτοκτονία από το φόβο του θανάτου», που ο Έλληνας Πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου, ο λαόςτης χώρας του θέλει να ζητήσει αναδιάρθρωση του χρέους.Οι ψηφοφόροι θα αποφασίσουν εάν θα εγκρίνουν τις αποφάσεις που λαμβάνονται στις Βρυξέλλες ή όχι.
Ο x-ος € εξοικονόμησης σύνοδος κορυφής είχε αποφασίσει την περασμένη εβδομάδα ότι οι ιδιώτες πιστωτές για την Ελλάδανα εγκαταλείψει το ήμισυ των αιτημάτων τους.Λόγω της βρίσκονται περισσότερα από 300 δισ. ευρώ το δημόσιο χρέος από 200 δις ευρώ στις τράπεζες, ασφαλιστικές εταιρείες και ταμεία, η χώρα θα ήταν ένα σημαντικό μέρος της συντριπτικής βάρος μακριά πίστωσης.
Τρεις καλοί λόγοι για την απόφαση του Παπανδρέου Ανεξάρτητα από το πώς το θέμα του δημοψηφίσματος θα είναι στο τέλος: Οι Έλληνες θα ψηφίσουν για το αν η χώρα τους θα παραμείνουν στη ζώνη του ευρώ ή να εγκαταλείψουν την νομισματική ένωση.Η κυβέρνηση θα μπορούσε να ζητήσει από τον πολίτη άμεσα: «Θα συνεχίσουν να πληρώνουν τα € ή μάλλον επιστροφή στη δραχμή;" Πώς αυτό μπορεί να Παπανδρέου!Τους δικούς τους ανθρώπους ζητάμε να τρέχει εις βάρος των πολιτικών καταιγίδα του!Δεδομένου ότι είναι ήδη σαφές τι βγει!Τόσοι πολλοί είναι αυθόρμητες αντιδράσεις στην ανακοίνωση της Premiers. Ειδικά δεδομένου ότι μέχρι τώρα η μεγαλύτερη ανησυχία των άλλων μελών της Ευρωζώνης, η Ελλάδα ήταν η "Bye, €», λέει.Ο τύπος για την ευρωπαϊκή αποκάλυψη πάει κάπως έτσι: πρώτον αντίο Ελλάδα, η Πορτογαλία και η Ισπανία θα πέσουν, και στη συνέχεια να τραβά την νομισματική ένωση με την Ιταλία πάνω από τον γκρεμό.Με λίγη τύχη, εξακολουθεί να υπάρχει Βόρειας Ευρώπης ευρω-Zönchen. Όχι Ερώτηση: Ο κίνδυνος είναι ότι εάν οι Έλληνες λένε όχι στις αποφάσεις των Βρυξελλών.Παπανδρέου θα διαδραματίσει πλήρως τον κίνδυνο.Παρ 'όλα αυτά, η απόφασή του είναι σωστή για διάφορους λόγους. Πρώτον, η Premier χρειάζεται άμεση δικαιολογία για τις πράξεις του.Εξελέγη κατά κλιμάκωση της κρίσης χρέους.Η πολιτική που κάνει απαιτεί ακραίες ενέργειες.Στην Ελλάδα, υποστηρίζοντας τα μέρη δεν έχουν λίγο πιο καθαρό από τα ακαθάριστα, μια βινιέτα στις εθνικές οδούς, ή το κλείσιμο ορισμένων τόπων Bundeswehr.Όχι, αυτό αποθηκεύεται ως βάναυση όπως πάντα σε μια αναπτυγμένη χώρα.Υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας θα ήταν τόσο αδίστακτα να μειώσει τις δαπάνες, όπως τον Έλληνα ομόλογό του, εκτός θα πρέπει, εντός ενός έτους από εκατό δισεκατομμύρια €. Δεύτερον, η αντιπολίτευση λειτουργεί σε απόφραξη Ελλάδα.Έχει, επίσης, ενάμιση χρόνο μετά την ταλαιπωρία δεν είναι ακόμα κατανοητό ότι η χώρα δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει κομματικά γελοιότητες.Με την λαϊκή ψήφο, τουλάχιστον υπάρχει ελπίδα ότι η αντιπολίτευση έρχεται στα συγκαλά του.Τουλάχιστον, πρέπει η ίδια με σαφήνεια τη θέση, όπως αυτή φαντάζεται το μέλλον της χώρας. Τρίτον, η Ελλάδα βρίσκεται σε ένα φαύλο κύκλο: Σχεδόν όλοι οι πολίτες είναι τα θύματα της λιτότητας, πολλές από τις οποίες κατανοούν τον κόσμο και δεν είναι πλέον σε απεργία.Αλλά αν ακόμα και εκείνων που δεν εργάζονται οι οποίοι δεν έχουν θέσεις εργασίας, η οποία βλάπτει την οικονομία ακόμη περισσότερο.Η οικονομία καταρρέει περαιτέρω.Χρειάζονται νέες, πιο σκληρά μέτρα.Και ούτω καθεξής.Μπορεί η πλειοψηφία του πληθυσμού φανερά στην επιλεγμένη διαδρομή από την κρίση θα μπορεί να παύσει αυτή την κατάσταση φρίκης πιο πιθανό.Οι απεργίες θα μπορούσε πιθανότατα να έθεσαν εκτός νόμου. Ενθάρρυνση εμπειρίες Υπάρχουν κάποιες ενδείξεις ότι οι Έλληνες υποστηρίζουν πρεμιέρα τους στο τέλος και οι αποφάσεις των Βρυξελλών δεν θα τορπίλη.Η πλειοψηφία των πολιτών πιστεύει ότι πρέπει να υπάρξει ένα τέλος στην εδώ και δεκαετίες-μακρά χάος.Πολλές κλήσεις για το ρυθμό των αλλαγών, αλλά δεν είναι κατά την αλλαγή της κατεύθυνσης. Ευτυχώς, οι εμπειρίες από άλλες χώρες της ζώνης του ευρώ.Η κρίση του χρέους έχει ήδη εξαφανιστεί από πολλές κυβερνήσεις - όπως η Πορτογαλία και η Ιρλανδία.Ωστόσο, το κόμμα κέρδισε την πλειοψηφία, ανακοίνωσε μερικές φορές ακόμα πιο σκληρά μέτρα λιτότητας. Μέχρι το δημοψήφισμα στην Ελλάδα, θα υπάρχει μια έντονη συζήτηση σχετικά με τις δύο εναλλακτικές λύσεις: σκληρής ανάπλασης εντός της ζώνης του ευρώ ή χρεοκοπία του κράτους με την εισαγωγή δραχμή. Θα δείξει ότι δεν είναι το θέμα της επιλογής μεταξύ κόλαση και τον παράδεισο.Και οι δύο διαδρομές θα είναι δύσκολη και εξαντλητική.Κάθε πολίτης πρέπει να αποφασίσει για τον εαυτό του ό, τι πιστεύει ότι είναι το καλύτερο.Θα σκεφτούμε αν θέλει να καθιερωθεί για μια έξοδο από τη νομισματική ένωση ενεργητικού του σε κίνδυνο.Ταμιευτήριο θα ήταν κατά την επιστροφή της δραχμής μετά βίας αξίζει τίποτα. Τουλάχιστον έχει κάθε Έλληνας στα χέρια τους και δεν μπορούν να διαμαρτύρονται για την κυβέρνηση, η οποία υποκλίνεται στις διεθνείς επιταγές.Και ακόμα κι αν οι Έλληνες λένε όχι στο τέλος της χώρας και σε ακραίες περιπτώσεις, έξοδος από τη ζώνη του ευρώ, οι συνέπειες φαίνονται λιγότερο επισφαλής από ό, τι πριν από ένα χρόνο. DISPLAY Το κύριο πρόβλημα με την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα είναι η δραχμή θα υποτιμηθεί μαζικά.Επειδή το χρέος συνεχίζει να υπάρχει, αλλά σε ευρώ, η κυβέρνηση θα περνούν όλο και περισσότερο δραχμές να πληρώσει το χρέος €.Θα γρήγορα σε πτώχευση. Ως εκ τούτου, θα μπορούσε πιθανότατα να έρθει πριν από μια ακόμη πιο ριζική μείωση του χρέους.Στη συνέχεια, το κράτος θα πρέπει να επιστρέψουν μερικές από τις αξιώσεις τους προς τους πιστωτές.Τέλος, το κατάστημα είναι πάντα πιο ελληνικό χρέος στην ΕΚΤ και σε άλλες χώρες του ευρώ.Γι 'αυτό το παραίτηση, αυτό θα μπορούσε πιθανότατα να μείνετε σε κάποιο από Ελλάδα στην νομισματική ένωση.Μόνο αργότερα, αντί για μόνο μία φορά. Ο κίνδυνος μετάδοσης σε άλλες χώρες δεν φαίνεται τόσο μεγάλη.Καμία χώρα στη ζώνη του ευρώ, δεν είναι τόσο κακή όσο η Ελλάδα.Φαίνεται τώρα, ακόμη και οι παίκτες στις χρηματοοικονομικές αγορές για να το δείτε.
Διαβάστε κι αυτά, είναι σχετικά: Σχετικοί Δικτυακοί Τόποι:
