Με θάρρος και τόλμη για την αλήθεια

Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2013

Ποια παράταξη θέλουν οι πολίτες;

Άρθρο του Αθανασίου Μπαντή, Γεωπόνος / Σέρρες

Ανέτειλε το 2013!

Μας αποχαιρέτησε το αρνητικά «φορτισμένο» 2012, και μαζί του μας αποχαιρέτησε το «παλιάς κοπής» πολιτικό σύστημα.

Κάθε μέρα που θα ανατέλλει, από δω και στο εξής, με τις μύριες δυσκολίες επιβίωσης για όλους, θα στέλνει πολλαπλά μηνύματα, με το πρώτο χάραμα της!

Κι όσο δεν θα τα ακούει η «παλιά» εξουσία, τόσο το χειρότερο γι αυτή!

Σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, σε κάθε κάλπη, ο λαός, εμείς, θα εκλέγουμε τις «αρχές» που θα μας οδηγήσουν, θα οδηγήσουν τον τόπο μας στο νέο Ευρωπαϊκό και διεθνές «τοπίο».

Πολλοί από μας αυτοπαγιδευόμαστε (και αυτό συνέβαινε σε εντονότερο βαθμό στο πρόσφατο παρελθόν…) υποστηρίζοντας – καμία φορά – από τη μία πως οι «μονομάχοι» ελάχιστα διαφέρουν μεταξύ τους, ενώ από την άλλη αυτοπροσδιοριζόμαστε ως «δεξιοί», ως «αριστεροί», ως «κεντρώοι», ως «κεντροδεξιοί», ως «κεντροαριστεροί», ως ...ως...

Ευτυχώς ή δυστυχώς (δυστυχώς ή ευτυχώς, αν το προτιμάτε...) τέτοιες διαφορές – πλέον - δεν υπάρχουν!

Το (ανα)ζητούμενο σήμερα και αιτούμενο καθημερινά από τους πολίτες δεν είναι κάποιος «θεωρητικός» ιδεολογικός τόπος.

Εάν κάτι τέτοιο μας έλειπε...τότε όλοι θα προτιμούσαμε (ίσως) το ΚΚΕ, το οποίο (δυστυχώς) παραμένει σταθερά και με…συνέπεια προσανατολισμένο στην Οκτωβριανή επανάσταση!

Το ζητούμενο εντοπίζεται και ανιχνεύεται σήμερα σε μία γιγαντιαία αλλά «μπερδεμένη» λαϊκή πλειοψηφία, που επιθυμεί την ολοκληρωτική και συθέμελη εξυγίανση όλων των φορέων που:

· καθορίζουν τις εξελίξεις

· παράγουν ή «αναπαράγουν» πολιτική

· συντηρούν τον αναχρονιστικό και γραφειοκρατικό χαρακτήρα της κρατικής μηχανής

· «ελέγχουν» τα τοπικά πράγματα,

· «κουμαντάρουν» πρόσωπα και καταστάσεις.

Αυτή η πλατιά λαϊκή πλειοψηφία, ψάχνει να βρει την ΠΑΡΑΤΑΞΗ, σε κάθε εκλογική μάχη, σε κάθε κάλπη (από τον πιο μικρό πολιτιστικό σύλλογο, μέχρι το κοινοβούλιο) που:

· θα σπάσει τις αγκυλώσεις του πολιτικού βίου

· θα «μπολιάσει» - με απλές κινήσεις - την Αξιοκρατία στον πολιτικό βίο της Ελλάδας, και στην καθημερινότητα του πολίτη

· θα «κομματιάσει» την πελατειακή κομματική νεοπλασία

· θα ανοίξει τις πόρτες, τα παράθυρα, τ΄ αμπάρια, αλλά και τους φεγγίτες να μπει ο φρέσκος και ζωογόνος αέρας της κοινωνίας

· θα ζητήσει «απολογισμό δράσης και έργου» από κάθε εξουσία, αλλά θα κάνει και το δικό της

· θα ακούσει τον απλό λαό που στενάζει

· θα τσακίσει την «ιδιωτικοποίηση» των κομμάτων και τους «σωτήρες» του κρατικού πατερναλισμού

· θα βάλει στο περιθώριο τους «πολιτικούς προικοθήρες»

· θα ξεπατώσει την «κομματική επετηρίδα»

· θα γκρεμίσει τα «φέουδα»

· θα τσακίσει τα «δοβλέτια»

· θα ρημάξει τα «καπετανάτα»

· θα ξεριζώσει την «καμαρίλα» και τα «κολλητηλίκια»

· θα σμπαραλιάσει τα «περιβάλλοντα»

Οι πολίτες περιμένουν την ΠΑΡΑΤΑΞΗ που θα εξαφανίσει:

· τον «ξύλινο» πολιτικό λόγο

· το συνθηματικό και κλισαρισμένο «ποίημα»

· το life style και το «δήθεν»

· το “illustration” και λαμπερό περιτύλιγμα, άνευ περιεχομένου κοινωνικής αναφοράς

· την κενολογία

· τον βερμπαλισμό

· τον αισχρό λαϊκισμό

Οι πολίτες καρτερούν την ΠΑΡΑΤΑΞΗ που:

· θα σταματήσει να χτυπά «φιλικά» στην πλάτη...

· θα ξεριζώσει την «επετηρίδα» της κομματικής νομενκλατούρας.

· θα σεβαστεί την «παραγωγική» Ελλάδα,

· θα εκτιμήσει της δυνατότητες των Ελλήνων παραγωγικών αγροτών.

Οι πολίτες ψάχνουν και θέλουν μια ΠΑΡΑΤΑΞΗ που θα εμπιστευτεί αυτούς και τις ικανότητές τους, που θα σεβαστεί το μόχθο και τις περιουσίες τους. Που θα βάλει στη θέση της την κρατική γραφειοκρατία και τους προνομιούχους της κάθε λογής εξουσίας. Που θα απελευθερώσει την δημιουργικότητα και το δαιμόνιο του Έλληνα, αλλά και θα σεβαστεί την εργατικότητα και την ευστροφία του, που θα τιμήσει την προσαρμοστικότητα και τις δεξιότητές του.

Οι πολίτες ψάχνουν και θέλουν μια Λαϊκή Παράταξη που θα δώσει «προτεραιότητα» στον πολίτη, και θα «φρενάρει» το κομματικό κράτος, που θα λαμβάνει τις αποφάσεις ο πολίτης και όχι οι προνομιούχοι κρατικοί εξουσιαστές.

Οι πολίτες ψάχνουν και θέλουν μια Λαϊκή Παράταξη που δεν θα (εξ)υπηρετεί «αφηρημένα» γενικά σύνολα, αλλά που θα νοιάζεται για το κάθε υποσύνολο, όσο μικρό και ολιγομελές και αν είναι, όσα κι αν είναι τα μέλη που το απαρτίζουν.

Οι πολίτες ψάχνουν και θέλουν μια Παράταξη που δεν θα βάλει στον αφαλό της πολιτικής δράσης της, την απρόσωπη κρατική μηχανή, αλλά τους δημιουργικούς πολίτες, χωρίς εμπόδια, φραγμούς και απαγορεύσεις, αλλά με κανόνες και αρχές.

Οι πολίτες ψάχνουν και θέλουν μια Παράταξη που δεν θα επιβάλει το μέλλον στα παιδιά τους, αλλά θα τους δώσει τα εφόδια και θα τους εξασφαλίσει τις προϋποθέσεις να το διαμορφώσουν.

Οι πολίτες ψάχνουν να βρουν την Παράταξη που θα συνθέσει και θα μονιάσει, που θα προσθέσει ελπίδα και θα αφαιρέσει μιζέρια, που θα πολλαπλασιάσει δυνάμεις, και θα διαιρέσει αδυναμίες. Που θα βοηθά τον αδύναμο και θα σέβεται τον ισχυρό, αλλά θα είναι δίκαιοι με ΟΛΟΥΣ!

Οι πολίτες θέλουν συντονισμό των δυνάμεων, σ’ ένα κοινό τόπο, μ΄ ένα κοινό στόχο.

«Σπάστηκαν» από την «αλάθητη» πλειοψηφία του ενός.

Ζητούν συναίνεση και διάλογο, κοινό προβληματισμό και στράτευση στην κοινή μάχη.

Θέλουν ριζοσπαστισμό και μεταρρυθμίσεις, αλλά συγχρόνως δικαιοσύνη, αξιοσύνη, αξιοκρατία, ελευθερία.

Κι αυτά προϋποθέτουν την ΑΛΗΘΕΙΑ.

Για να έρθει η ΣΥΝΕΠΕΙΑ.
Για να κερδηθεί η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ.
Για να αποκατασταθεί η ΤΑΞΗ!

Το πρόβλημα του λαού δεν είναι ιδεολογικό, αφού καθένας από μας, ξέρει από που έρχεται και που θα πάει...

Ξέρει τη μοίρα του...

Το «πρόβλημα» της κοινωνίας σήμερα, από τα πάμπολλα λάθη, τις αστοχίες, τις παραλείψεις και τα εγκλήματα του χθες, είναι πρόβλημα γνησιότητας και ειλικρίνειας, ντομπροσύνης και τόλμης, φερεγγυότητας και συνέπειας, αποτελεσματικότητας και δυναμισμού.

Αυτή την Παράταξη θέλουμε!

Σ’ αυτή πιστεύουμε!

Σ’ αυτή ελπίζουμε!

Μπαντής Αθανάσιος

Γεωπόνος/Σέρρες

athanasios_bantis@hotmail.com

Διαβάστε το άρθρο του Αθανασίου Μπαντή Γεωπόνος/Σέρρες στην ηλεκτρονική εφημερίδα ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΤΩΝ ΣΕΡΡΩΝ Καθημερινή πρωινή εφημερίδα Ν. ΣΕΡΡΩΝ · ΠΟΙΑ ΠΑΡΑΤΑΞΗ ΘΕΛΟΥΝ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ .ΓΡΑΦΕΙ Ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΠΑΝΤΗΣ http://www.e-simerini.com/e/modules.php?name=News&file=article&sid=19291

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΤΩΝ ΣΕΡΡΩΝ Καθημερινή πρωινή εφημερίδα Ν. ΣΕΡΡΩΝ, Τεταρτη16 Ιανουαρίου 2013, στην σελίδα 9.

Τρίτη 15 Ιανουαρίου 2013

Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ Η ΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΑΞΙΩΝ

Άρθρο του Χρήστου Α. Κατσαρού (Chris Sintiki)
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Σερραϊκόν Θάρρος Καθημερινή Εφημερίδα του Ν. Σερρών, Tρίτη 15 Ιανουαρίου 2013, στην σελίδα 1&10.

Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ Η ΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΑΞΙΩΝ - Άρθρο του Χρήστου Α. Κατσαρού (Chris Sintiki) 15.1.2013.pdf (709,3 kB)
ΣΕΡΡΑΪΚΟΝ ΘΑΡΡΟΣ, Ημερησία εφημερίς εκδιδόμενη εν Σέρραις. ΈΤΟΣ 42ο ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ 12.974 ΤΡΙΤΗ 15 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013.pdf (927,2 kB)

Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ Η ΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΑΞΙΩΝ

Το ευδαίμον το ελεύθερον, το δ’ ελεύθερον το εύψυχον

Τον τελευταίο καιρό όλο και περισσότερο γίνεται λόγος όχι μόνο για την πτώση των τιμών, αλλά και για την κρίση των αξιών σε κάθε επίπεδο. Πράγματι, η αδήριτη ανάγκη της μεταπολεμικής κοινωνίας στην Ελλάδα να προσφέρει ένα καλύτερο μέλλον στον εαυτό της και στις επερχόμενες γενιές την οδήγησε σε υπερβολές που πολλές φορές είχαν ως αποτέλεσμα την αλλοίωση κι αυτής της ταυτότητάς της. Ο κοινωνικός και οικονομικός ευδαιμονισμός που επικράτησε στέρησε την ελληνική κοινωνία από τις παραδοσιακές της αξίες. Πλέον οι προσωπικότητες δεν κρινόντουσαν ανάλογα με το τι είναι ή με το τι έχουν πράξει, αλλά ανάλογα με το πόσα κερδίζουν. Αυτή η μετατόπιση από το είναι στο φαίνεσθαι και από την ποιότητα στην ποσότητα, μετέβαλε αργά αλλά σταθερά, όχι μόνο την εικόνα, αλλά και την ιδιοσυστασία του κοινωνικού ιστού που πλέον είχε χάσει την συνοχή του ακόμα και μέσα στους κόλπους του πρωτογενούς κυττάρου του, την οικογένεια. Επιπλέον, η παραδοσιακή περιφρόνηση των υλικών αγαθών έναντι των υψηλότερων ιδανικών, που πραγματικά ελευθέρωνε την ψυχή από τα πάθη της, εξέλιπε προς χάριν του οικονομικού οφέλους. Έτσι, βρεθήκαμε αντιμέτωποι με φαινόμενα διαφθοράς και ωχαδερφισμού που λογικά δεν θα έπρεπε να μας ξαφνιάζουν, αφού όλοι λίγο ως πολύ γνωρίζαμε τι συμβαίνει και στην καλύτερη περίπτωση το αποσιωπούσαμε. Κι αν οι προσωπικές ελευθερίες για τις οποίες ο άνθρωπος πάλεψε χρόνια σήμερα περιορίζονται , αν τα δικαιώματα του εγκλωβίζονται σε λογικές κοινωνικοοικονομικής παράνοιας, αν η εθνική κυριαρχία συρρικνώνεται προς χάριν της μεγάλης ευρωπαϊκής ή παγκόσμιας ‘’οικογένειας’’ κι αν η έννοια του έθνους με όποια χαρακτηριστικά το συνοδεύουν έχει αποσυνδεθεί από την έννοια της οικουμενικότητας και έχει πολτοποιηθεί μέσα στην ιδέα της παγκοσμιοποίησης είναι γιατί εμείς οι ίδιοι εκόντες άκοντες γίναμε οι Εφιάλτες του εαυτού μας. Και τώρα τι μας μένει να πούμε άραγε ως άλλη Εύα; Μήπως, ο όφις μας ηπάτησε; Βέβαια, σε αυτή την ιστορία δεν είναι αμέτοχοι ή άμοιροι ευθυνών όλοι όσοι με οποιοδήποτε τρόπο καλλιέργησαν αυτή τη νοοτροπία προβάλλοντας με κάθε τρόπο πρότυπα τα οποία ήταν ξένα για το ελληνικό modus vivendi. Η υιοθέτηση ακριβώς αυτών των ξένων προτύπων μετακίνησε τον άξονα αξιών της ελληνικής κοινωνίας και την μετάλλαξε σε κακέκτυπο του δυτικού τρόπου σκέψης. Όχι πως η Ελλάδα δεν αποτέλεσε τη βάση για το δυτικό πολιτισμό, αλλά δεν ταυτιζόταν ποτέ απόλυτα με αυτόν, αφού είχε και έχει αναπτύξει έννοιες που είναι εντελώς ιδιαίτερες και απόλυτα εναρμονισμένες με την νοοτροπία και την ιδιοσυγκρασία του λαού μας. Μια από αυτές τις τόσο ιδιαίτερες έννοιες για την οποία δεν υπάρχει και απόλυτη αντιστοιχία σε καμιά από τις άλλες γλώσσες του κόσμου, η έννοια του φιλότιμου, αποτέλεσε για αιώνες τον ακρογωνιαίο λίθο της ελληνικής νοοτροπίας και του συστήματος αξιών της. Παρόμοια είναι και η έννοια της λεβεντιάς. Ας μην ξεχνάμε ότι όλα ανάγονται στον άξονα μιας γενικότερης παιδείας, με την ευρεία έννοια του όρου, την οποία ως λαός και ως φιλοσοφία απαρνηθήκαμε για να αφήσουμε ανοιχτή την Κερκόπορτα σε αλλοίες κουλτούρες που αποπροσανατόλισαν και αλλοτρίωσαν. Ο ποιητής όμως το είχε διατυπώσει με σαφήνεια όταν έγραφε ότι « θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία». Χωρίς αρετή, δηλαδή χωρίς αξίες και ιδανικά, ένα έθνος δεν θα τολμήσει ποτέ και δεν θα είναι ποτέ πραγματικά ελεύθερο. Βεβαίως, τα πάντα ρει, καθώς έλεγε ο Ηράκλειτος, η κοινωνία και τα ήθη αλλάζουν και προσαρμόζονται στα δεδομένα κάθε εποχής και αυτό είναι ένα υγιές φαινόμενο, δεδομένου ότι η κοινωνία δεν είναι στατική, αλλά ζωντανός οργανισμός. Ωστόσο, η άκριτη απαξίωση κάθε παλαιάς αξίας στο όνομα μιας ψευτονεοτερικότητας δεν έχει καμία σχέση με την υγιή προσαρμογή σε νέες καταστάσεις και συνθήκες. Αποτελεί ένα μιντιακό παιχνίδι που αποσκοπεί στην πλήρη αποδόμηση της ιστορίας και του πολιτισμού. Εξάλλου, είναι λίγο ως πολύ γνωστή η άποψη του πάλαι ποτέ κραταιού Αμερικανού αξιωματούχου, Χένρυ Κίσινγκερ, ο οποίος δήλωνε πως για να δαμαστεί ο ατίθασος Ελληνικός λαός έπρεπε πρώτα να χτυπηθεί στη γλώσσα, στην ιστορία, στην θρησκεία και τον πολιτισμό του, σε όλα δηλαδή τα προπύργια της ελευθερίας και της ύπαρξής του ∙ και βέβαια για να πάψει να αντιστέκεται ένας λαός πρέπει να πάψει να έχει μνήμη. Αυτό μπορεί να συμβεί με δύο τρόπους, αφενός με την ημιμάθεια ή την έλλειψη γενικότερης παιδείας δίνοντας έμφαση στην εξειδίκευση και στην εκ-παίδευση και αφετέρου με την αντικατάσταση των αξιών εκείνων που αποτελούν το συνδετικό και συνεκτικό κρίκο μιας κοινωνίας και την καθορίζουν, με άλλες που έχουν ως βάση μονεταριστικά κριτήρια, έτσι ώστε την κατάλληλη στιγμή να επέλθει η διαφθορά και η οικονομική υποδούλωση με την παράλληλη έλλειψη διάθεσης για αλλαγή της κατάστασης, προκειμένου να διαφυλαχτούν έστω και στο ελάχιστο αυτά που έχουν αναχθεί σε υπέρτατες πλέον αξίες, το χρήμα και το εγώ του καθενός. Όταν ο στρατηγός Μακρυγιάννης έλεγε πως δεν είμαστε στο εγώ, είμαστε στο εμείς, ίσως δεν φανταζόταν ποτέ την πλήρη αντιστροφή της ρήσης του ούτε την κατάσταση που θα επικρατούσε σήμερα. Η οικονομική επομένως κρίση που βιώνουμε δεν είναι παρά το προϊόν μιας κατά βάση κρίσης αξιών. Ακόμα χειρότερα, η κοινωνία χλευάζει ως γραφικό και ακραίο όποιον αναφέρεται σε ζητήματα αξιών και τον περιθωριοποιεί. Συνεπώς, η διατήρηση των αξιών έχει μεγάλη σημασία για κάθε λαό, με οποιοδήποτε τρόπο η σημασία τους γίνεται αντιληπτή στην κάθε κουλτούρα. Η σημερινή κοινωνικοπολιτική και οικονομική κρίση που εξαπλώνεται σαν επιδημία σε ολόκληρη σχεδόν την ανθρωπότητα οφείλεται στην απογύμνωση της καθημερινής ζωής από βασικά ηθικά, πολιτισμικά και κοινωνικά ιδεώδη σε μια προσπάθεια να επικρατήσουν παντού τα οικονομικά μεγέθη, επιτυγχάνοντας την ομογενοποίηση των αγορών εις βάρος των ίδιων των κοινωνιών και των κοινωνικών αγαθών. Αν γυρίσουμε το βλέμμα μας είτε στο πρόσφατο παρελθόν (ελληνικός και ευρωπαϊκός διαφωτισμός) είτε στο απώτερο παρελθόν (βυζαντινός κόσμος, ρωμαιοκρατία ή ελληνική αρχαιότητα) θα διαπιστώσουμε ότι σε όλες τις περιόδους υπήρχαν πρότυπα, αξίες και ιδανικά που σήμερα έδωσαν τη θέση τους στα αναλώσιμα υλικά και σε μια επίπλαστη ευδαιμονία. Τέλος δίπλα στο σύγχρονο ευδαιμονισμό διαπιστώνουμε την τραγικότητα της ηθικής φτώχειας που αποδεικνύει ότι οι ίδιες οι κοινωνίες στερούνται κοινωνικού πλαισίου και ο δείκτης ανθρωπισμού καταγράφει αρνητικό πρόσημο.

Επισημάνσεις…