Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΛΙΣΤΕΣ

Του Δημήτρη Δρογίδη

Διδάκτωρ Ιστορίας Παν/μίου Paris 1 Pantheon Sorbonne

                                                              τ. Υπότροφος Unesco

                                                 Σχολικός Σύμβουλος Α/θμιας Εκπαίδευσης

Η Ευρώπη ψάχνει επειγόντως λεφτά, είτε ζητώντας επενδύσεις, είτε υπερφορολογώντας τους πολίτες, είτε αναζητώντας την «πορεία του χαμένου θησαυρού» κι αυτή δεν είναι άλλη από το ‘αφορολόγητο ‘μαύρο χρήμα’ των ηγετών του πολιτικού συστήματος (πολιτικοί, επιχειρηματίες, καλλιτέχνες, επιστήμονες, επαγγελματίες). Όλοι όσοι αποτελούν κομμάτι της κοινωνικής πυραμίδας και συμμετέχουν στην διαδραστική λειτουργία της κοινωνίας[i] βρίσκονται στο στόχαστρο μιας ηγεσίας που δεν ξέρει πως  θα καλύψει το δημοσιονομικό της έλλειμμα, που τελικά είναι κάτι πολύ περισσότερο, ανεπάρκεια ηγεσίας, ανεπάρκεια κοινωνικού πλαισίου, απουσία πολιτικού οράματος.

Οι λίστες των εύπορων προσώπων που έβγαλαν χρήματα τα τελευταία χρόνια είναι μια λύση, αρκετά ενδιαφέρουσα και χρήσιμη, για να γεμίσει λίγο το δημόσιο ταμείο. Αλλά δεν αποτελεί πανάκια για τη χαμένη οικονομική αξιοπιστία των χωρών που ταλαιπωρούνται. Η αναδιανομή των κοινωνικών αγαθών και η αλλαγή πολιτικής αντίληψης θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε νέες πολιτικές και κοινωνικές δομές. Άλλωστε όλα τα πολιτικά και οικονομικά μοντέλα ασχολούνται με τις βασικές ανάγκες του ανθρώπου και τη λειτουργία της κοινωνίας.

Η αλήθεια είναι ότι ο κόσμος υποφέρει από ανεργία, από αβεβαιότητα, από το υψηλό κόστος ζωής και το χαμηλό σύστημα αποδοχών. Η ποιότητα ζωής χάνεται μέσα στο φαύλο κύκλο μιας οικονομικής και κοινωνικής ανεπάρκειας κι αυτό δημιουργεί πολλά θύματα, που καταλήγουν σε πράξεις απόγνωσης και σε οικογενειακά δράματα. Το ίδιο το σύστημα δεν αφήνει ασφαλιστικές δικλείδες για έναν κόσμο που είχε τη σειρά του και διατηρούσε ένα στοιχειώδη οικογενειακό προγραμματισμό. Τα θύματα της οικονομικής κρίσης είναι οι ανώνυμοι φορολογούμενοι που πλήρωναν πάντα το μερίδιο που τους αναλογούσε και ξαφνικά καλούνται να πληρώσουν και πάλι το υπόλοιπο του λογαριασμού, ή χάνουν τη δουλειά τους από την ακινησία της αγοράς.

Στο τέλος η αγορά δε μπορεί να κινηθεί από την υπερ-φορολόγηση των πολιτών και την αύξηση του κόστους ζωής. Η υπερ – φορολόγηση και το κόστος ζωής έρχονται σε πλήρη αντίθεση με την ποιότητα ζωής και αλλάζουν όλο το ιδεολογικό - καταναλωτικό μοντέλο της επιδιωκόμενης ευημερίας. Σήμερα οι ευημερούντες είναι όσοι αναγράφονται στις επίμαχες λίστες και ο υπόλοιπος κόσμος παραμένει παρατηρητής στο «Θέατρο Σκιών» ανάμεσα σε διοικούντες και σε κατέχοντες. Από τη στιγμή που ανοίχτηκαν οι λίστες θα πληρώσουν οι εμπλεκόμενοι (πιστωτικά ιδρύματα και καταθέτες) ό,τι τους αναλογεί; Το ερώτημα είναι σε τι βάθος χρόνου θα αποδοθούν τα οφειλόμενα κι αν θα πιστωθούν στη δημοσιονομική προσπάθεια, αλλά μπαίνει κι άλλο ερώτημα, η τακτική αυτή θα ελαφρύνει το οικονομικό «άγος» της ανώνυμης πλειοψηφίας;

Στην ουσία η πολιτική πραγματικότητα έχασε τον πολιτικό της μανδύα και χάνοντας την πολιτική ταυτότητα έχασε το πλεονέκτημα να σχεδιάζει επιτελικά για το σύνολο της κοινωνίας. Το δημοσιονομικό safari στοχεύει στη διατήρηση των ισορροπιών και στην ενσωμάτωση όλων των κοινωνιών σε μια ενιαία οικονομική λογική. Η πολιτική ταυτότητα επιτρέπει την ολοκληρωμένη αντιμετώπιση των δεδομένων με πολιτικά κριτήρια, αναγνωρίζοντας τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του κάθε λαού.

Η αψυχολόγητη τακτική των σύγχρονων πολιτικών να λειτουργούν με μονεταριστικά κι όχι με πολιτικά κριτήρια δημιουργεί πολύ περισσότερα προβλήματα και δημιουργεί ένα «κυνήγι μαγισσών» όπου η οποιαδήποτε δραστηριότητα θα ενοχοποιείται οικονομικά. Η μεταφορά κεφαλαίων, αγαθών, υπηρεσιών επιτρέπει την αλλαγή φορολογικού πλαισίου και οικονομικών συνθηκών κι αυτό – από μόνο του - δημιουργεί μια επιλεκτική λογική, τόσο για τους ρυθμούς ανάπτυξης, όσο και για τις περιοχές που αποκτούν επενδυτικό ενδιαφέρον.

Το ζήτημα, λοιπόν, ξεφεύγει από τη λογική της «Λίστας» και περνά στη λογική της διακίνησης των κεφαλαίων και στην τόνωση της δύναμης που έχει ένα χρηματοπιστωτικό σύστημα και η αγορά μιας χώρας. Άλλωστε υπάρχει μια επιπλέον παράμετρος που απασχολεί τους ηγέτες, επιδιώκουμε την άμεση φορολόγηση των αδήλωτων πόρων ή την επιστροφή τους στις χώρες απ’ όπου διέφυγαν λάθρα και κρυφίως;

Η προσπάθεια του  François Hollande να υπερ – φορολογήσει τους πολύ πλούσιους με 75% μάλλον θα καταλήξει σε αποτυχία, κανείς δε θέλει συνέταιρο το κράτος σε μια κοινωνία όπου δεν υπάρχει κοινωνική λογική, κοινωνική δικαιοσύνη, πλαίσιο προστασίας και ταυτόχρονα υπάρχουν άστεγοι, άνεργοι, εγκληματίες, λωποδύτες και μια σειρά αναξιοπαθούντες τύποι. Όλοι αυτοί είναι μέρος της ίδιας πολιτείας των επιτυχημένων που κατέχουν και μιας πλειοψηφίας που επιβιώνει κουβαλώντας φόρους και παράγοντας ό,τι μπορεί να πουληθεί.

Στην ουσία, κανείς δεν εμπιστεύεται το κράτος που επέτρεψε να βγει στη κρίση η εθνική κοινωνία και να ταλαιπωρηθεί ο κόσμος από τα ίδια πρόσωπα και κόμματα που είναι μέρος της ίδιας της κρίσης. Επομένως η πολιτική της λίστας δεν αρκεί για την εκκίνηση της κοινωνίας, αλλά η διαδρομή της λίστας μπορεί να αποδώσει όταν συνοδεύεται από γνήσια πολιτική σκέψη.

---

[i] Το σκίτσο ανακτήθηκε από την https://forthesakeofhumanities-10.wikispaces.com/Social+Pyramid%3F στις 7.1.2013

Δρ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Α ΔΡΟΓΙΔΗΣ                                                                                                                                    Επικοινωνία

 Διδάκτωρ Ιστορίας Παν/μίου Paris 1 Pantheon Sorbo                                                 Βασιλ. Ηρακλείου 26  54624  Θεσσαλονίκη 

          τ. Υπότροφος Unesco                                                                                      2310241502  φαξ  2310241514   κιν.  6973315622   

   Σχολικός Σύμβουλος Α/θμιας Εκπαίδευσης                                                  drogidis@otenet.gr  dr_dimitrios_a_drogidis@yahoo.gr

                                      http://dr-dimitrios-a-drogidis.blogspot.gr/  http://dimitriosdrogidis.webnode.com

Η συνέπεια και η σοβαρότητα όταν επιλεγούμε άρχοντες

Άρθρο του Χρήστου Α. Κατσαρού (Chris Sintiki)

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΤΩΝ ΣΕΡΡΩΝ Καθημερινή πρωινή εφημερίδα Ν. ΣΕΡΡΩΝ, Σάββατο 5 & Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2013, στην σελίδα 14.   Η συνέπεια και η σοβαρότητα όταν επιλεγούμε άρχοντες Γραφεί ο Χρήστος Α. Κατσαρός (Chris Sintiki)  http://www.e-simerini.com/e/modules.php?name=News&file=article&sid=19171

Η ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΚΑΙ Η ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ ΟΤΑΝ ΕΠΙΛΕΓΟΥΜΕ ΑΡΧΟΝΤΕΣ. ΓΡΑΦΕΙ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ 5.1.2013.pdf (1,5 MB)

Η συνέπεια και η σοβαρότητα όταν επιλεγούμε άρχοντες

Η

 Ελλάδα ταλαιπωρείται από την αδυναμία της να επιλέξει τους σωστούς ανθρώπους. Συνηθισμένη να επαναπαύεται σε ένα φαύλο κύκλο πολιτικής οικογενειοκρατίας, με πρόσωπα που αναζητούν το κυβερνητικό προνόμιο ως σαν τοπικοί σωτήρες ή εθνοσωτήρες!!!

Αυτά τα στοιχεία έφεραν τη χώρα στη σημερινή πραγματικότητα και  δημιούργησαν την ύφεση και τον ψυχολογικό πανικό. Οι 3.000 αυτοκτονίες είναι ένας ικανός αριθμός που θα δικαιολογούσε το «πολιτικό χαρακίρι» των ηγεσιών, που ανερυθρίαστα θύμωσαν με τους αυτόχειρες. Η θλιβερή φιγούρα των θυμάτων στους δρόμους  και η ανεντιμότητα στη δημοσιονομική επιλογή των τελευταίων δεκαετιών έδειξαν την ελαστική εκλογική αντίληψη του κόσμου. Άλλωστε η λογική της επιλογής βασίστηκε στην προσωπική σχέση και τη συναλλαγή. Ακόμη και σήμερα η τρικομματική ηγεσία της χώρας επιλέγει με κριτήριο τους συσχετισμούς και πολύ λιγότερο με κριτήριο την αξιοποίηση προσωπικοτήτων που θα τιμούσαν το ρόλο τους.

Αυτό το πλαίσιο εμφανίζεται στους δήμους, στις γειτονιές, στους συλλόγους, στα συνδικάτα, σε όλο το κοινωνικό οικοδόμημα. Η αποπνικτική ατμόσφαιρα ξεκινά από την παρερμηνεία της δημοκρατίας και τον αποκλεισμό των «αρίστων» από τους δημοφιλείς και τους δικτυωμένους. Αυτοί που μπορούν να κινητοποιήσουν «κόσμο», που έχουν αναγνωρισιμότητα, αυτοί που έχουν ερείσματα σε σωματεία, σε φορείς, σε συλλόγους και ένα σωρό από άλλους διαύλους.

Ο λαός πέφτει θύμα των επιλογών του και φατριάζεται στο όνομα του συρμού και του κοινωνικού θορύβου. Η αλήθεια δεν αποτελεί ‘μέτρο’ επιλογής, αλλά η σκοπιμότητα και η αποδοχή των υποψηφίων αποτελεί το πιο σίγουρο πολιτικό όχημα. Η πρακτική τη διμοφιλίας αλλοίωσε την αξία των πολιτικών επιλογών και οδήγησε σε λανθασμένες αποφάσεις που άνοιξαν τους «ασκούς του Αιόλου». Η δημοκρατία των δημοφιλών προσώπων έφερε μπροστά τις πολιτικές μετριότητες που υπηρέτησαν ιδιοτελείς σκοπούς, ή δεν είχαν την διαπραγματευτική ικανότητα να υπερασπίσουν εθνικά ή περιφερειακά συμφέροντα.

Η πραγματικότητα της Ελλάδας δεν εξαντλείται στα τρία μνημόνια στη λίστα λαγκάρτ και στα σκάνδαλα των δημοτικών αρχόντων. Αυτή είναι η κορυφή του παγόβουνου μιας τραυματισμένης δημοκρατίας, που αγιοποίησε όλες τις παρανομίες μιας παρηκμασμένης ηγεσίας που τρέχει να γλιτώσει από τα λάθη της και επιλέγει πάντα λάθος συνταγές για να καλύψει τη δική της ανικανότητα.

Οι επιλογές των ηγητόρων μας μοιάζουν με ασκήσεις πάνω στην άμμο, αλλά και οι αντιδράσεις των κοινοβουλευτικών ομάδων, μοιάζουν με μια ξεκούρδιστη μηχανή. Κανείς δε μπορεί να πείσει την κοινωνία για της επιλογές που γίνονται. Ακόμη και στα δημοτικά δρώμενα τα πράγματα έχουν πάρει τον ίδιο δρόμο. Οι δήμοι είναι ανήμποροι να υπερασπίσουν τους πολίτες. Οι τοπικοί άρχοντές δεν είναι σε θέση να αντιδράσουν στα ζητήματα που ταλαιπωρούν τους δημότες, το κίνημα της «αυτοοργάνωσης» πέρασε στα αζήτητα και κανείς δε μπορεί να ανακουφίσει την κοινωνία.

Η ταυτότητα της ψήφου.

Δεν υπάρχουν ηγέτες με όραμα, γιατί οι πολίτες έπαψαν να ελπίζουν. Αυτή η σχέση ανάμεσα στην ελπίδα και την προσπάθεια χάθηκε, αφού οι πολίτες ψηφίζουν μηχανικά, διαπλεκόμενα, υστερόβουλα και αδιάφορα. Αν αυτά είναι τα χαρακτηριστικά της επιλογής των πολιτών (σε κεντρικό ή περιφερειακό επίπεδο), τότε οι εκπρόσωποι της κοινωνίας είναι από επαγγελματίες ως επικίνδυνοι και το κριτήριο των εκλογέων είναι αιχμάλωτο μιας πολιτικής φάρσας. Το τελευταίο ζήτημα είναι πολύ πιο σοβαρό, αφού βάζουμε τους ίδιους σχηματισμούς / πολιτικούς ηγέτες να διορθώσουν τα δικά τους λάθη κι επιτρέπουμε διάφορους επιφανείς συνενόχους να μας αποδίδουν ευθύνες.

Η ψήφος θέλει « ό ρ α μ α» και αποτελεί υποχρέωση των πολιτών, μόνο που στη δεδομένη στιγμή οι πολίτες πρέπει να λειτουργούν υπεύθυνα και όχι υστερόβουλα. Βέβαια η υστερόβουλη λογική οφείλεται στην ανυπαρξία του κοινωνικού πλαισίου. Η μεταπολιτευτική Ελλάδα δεν αξιοποίησε ευκαιρίες και χρησιμοποίησε υποδομές για να διαχειριστεί τα ρουσφέτια των αρχόντων της τοπικής κοινωνίας. Σ’αυτή τη λογική δεν υπάρχει όραμα, υπάρχει μόνο στοχευμένη πελατειακή σχέση με τον κόσμο που ζητά το αυτονόητο, δουλειά!

Η ταυτότητα της ‘ενοχικής’ ψήφου πριμοδοτεί τη συγγενική σχέση στην τοπική κοινωνία και την υποταγή στο διαπλεκόμενο βιλαέτι του τοπικού βουλευτή, που μεταβιβάζει κληρονομικώ δικαιώματι την εξουσία πάνω στην πλειοψηφία της περιοχής που επηρεάζει. Η μεταπολιτευτική δημοκρατία ‘ξέχασε’ τις αξίες έξω από το πολιτικό σύστημα κι αυτές επέλεξαν ένα μοναχικό δρόμο που παρατηρεί, κρίνει αλλά για την ώρα σωπαίνει αινιγματικά!    

 Επισημάνσεις…

Γραφεί ο Χρήστος Α. Κατσαρός (Chris Sintiki)

 Ταχ. Δ/νση: Λιβαδιά Σιντικής Σερρών, Τ.Κ. 62055

 Στοιχεία επικοινωνίας: Τηλ.: 2327110024 & 6976915473 

 E-mail: xrhstos_katsaros@yahoo.gr 

Ιστότοπος: 

Twitter: 

Christos A. Katsaros @Chris_Sintiki https://twitter.com/Chris_Sintiki

Σελίδα on Face book:

Χρήστος Α. Κατσαρός (Chris Sintiki)

http://www.facebook.com/pages/%CE%A7%CF%81%CE%AE%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%82-%CE%91-%CE%9A%CE%B1%CF%84%CF%83%CE%B1%CF%81%CF%8C%CF%82-Chris-Sintiki/181110781933472

Web Blogger:

 Χρήστος Α. Κατσαρός Συγγραφέαςhttp://christoskatsaros.blogspot.gr/2012/11/blog-post_29.html

Με θάρρος και τόλμη για την αλήθεια

 http://political-ethics-for-the-national-int.blogspot.gr/2012/11/blog-post_24.html

Symmaxos-Chris.Sintiki

 http://chris-sintiki.blogspot.gr/2010_11_01_archive.html

YouTube:

               Το κανάλι του χρήστη christos411970 ♥_♥_''Η ποίηση είναι Αγάπη''_♥_♥_  http://www.youtube.com/user/christos411970?feature=mhee 

…………………………………………………………………………………………….

 Διαβάστε κι αυτά, είναι σχετικά:

Σχετικοί Δικτυακοί Τόποι:  

Η συνέπεια και η σοβαρότητα όταν επιλεγούμε άρχοντες -Άρθρο του Χρήστου Α. Κατσαρού (Chris Sintiki) ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΤΩΝ ΣΕΡΡΩΝ 5/1/2013 από Χρήστος Α. Κατσαρός (Chris Sintiki), Σάββατο, 5 Ιανουαρίου 2013 στις 12:59 μ.μ. 

Η συνέπεια και η σοβαρότητα όταν επιλεγούμε άρχοντες -Άρθρο του Χρήστου Α. Κατσαρού (Chris Sintiki) ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΤΩΝ ΣΕΡΡΩΝ 5/1/2013 από Chris Sintiki, Σάββατο, 5 Ιανουαρίου 2013 στις 1:06 μ.μ.

Η συνέπεια και η σοβαρότητα όταν επιλεγούμε άρχοντες -Άρθρο του Χρήστου Α. Κατσαρού (Chris Sintiki) ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΤΩΝ ΣΕΡΡΩΝ 5/1/2013 από Θάρρος Τόλμη Αλήθεια, Σάββατο, 5 Ιανουαρίου 2013 στις 1:16 μ.μ.

Η συνέπεια και η σοβαρότητα όταν επιλεγούμε άρχοντες -Άρθρο του Χρήστου Α. Κατσαρού (Chris Sintiki) ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΤΩΝ ΣΕΡΡΩΝ 5/1/2013 από Χρήστος Α. Κατσαρός, Σάββατο, 5 Ιανουαρίου 2013 στις 1:26 μ.μ.

Η συνέπεια και η σοβαρότητα όταν επιλεγούμε άρχοντες -Άρθρο του Χρήστου Α. Κατσαρού (Chris Sintiki) ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΤΩΝ ΣΕΡΡΩΝ 5/1/2013 από Chris Sintiki B, Σάββατο, 5 Ιανουαρίου 2013 στις 1:37 μ.μ.

Η συνέπεια και η σοβαρότητα όταν επιλεγούμε άρχοντες -Άρθρο του Χρήστου Α. Κατσαρού (Chris Sintiki) ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΤΩΝ ΣΕΡΡΩΝ 5/1/2013 από Christos A. Katsaros, Σάββατο, 5 Ιανουαρίου 2013 στις 1:49 μ.μ. 

Προβάλλετε ή σχολιάστε την ανάρτηση

Σχόλιο που έχει ταυτότητα χρήστη δημοσιεύεται χωρίς λογοκρισία, αρκεί πάντα η κριτική αυτή να είναι κόσμια.

Ζητώ την κατανόηση σας!!!  Από τους ανώνυμους χρήστες, οι οποίοι ως συνήθως αβασάνιστα και χωρίς προσωπικό κόστος γίνονται αμετροεπείς υβριστές.

Christos A. Katsaros-Χρήστος Α. Κατσαρός(Chris Sintiki)