Για τους περισσότερους χριστιανούς είναι η σημαντικότερη γιορτή, για την
Εκκλησία ο θεμέλιος λίθος της πίστης στην αιώνια ζωή, για τους
ερευνητές η βάση γύρω από την οποία πλέκονται όλες οι γιορτές του
χρόνου. Γεγονός πάντως είναι ότι το Πάσχα, η Λαμπρή κατά το
ελληνικότερο, είναι η πιο ελπιδοφόρα ημέρα του χρόνου. Ίσως γι' αυτό και
φέτος, που τα πράγματα δεν είναι και τόσο ευοίωνα για τη χώρα, να
αποκτά και περισσότερο νόημα ο εορτασμός του.
"Ο κύκλος του Πάσχα
καλύπτει όλο το έτος και τις γιορτές. Με αφετηρία την ημερομηνία της
Ανάστασης του Χριστού, η οποία προσδιορίζεται την πρώτη Κυριακή μετά την
πανσέληνο της εαρινής ισημερίας, μπορεί να καλύψει κατά κάποιο τρόπο
όλο το έτος", δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Ευάγγελος Καραμανές, ερευνητής του
Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών.
Το Πάσχα έχουμε το σούβλισμα -ή το ψήσιμο- του αρνιού ή κατσικιού, που διαλεγόταν από τα οικόσιτα. Σε πολλές περιοχές, πριν σφάξουν το ζώο, το τιμούσαν ιδιαίτερα, στολίζοντάς το με κόκκινη κορδέλα ή βάφοντάς το με κόκκινη μπογιά από τα αυγά.
"Στο παραδοσιακό πλαίσιο είχαν πολύ μεγαλύτερο σεβασμό προς τα ζώα και προς τη φύση, από ό,τι σήμερα. Και παρόλο που τα έσφαζαν, το έκαναν με τελετουργικό τρόπο. Επίσης, η κατανάλωση κρέατος, σε αντίθεση με τώρα, ήταν σπάνια. Η κρεατοφαγία γινόταν σε εξαιρετικές περιπτώσεις. Ο χαρακτηριστικός οβελίας, αυτό που έχει ταυτιστεί τα σύγχρονα χρόνια με το Πάσχα, κυρίως μέσω των ΜΜΕ, δεν επικρατούσε σε όλη τη χώρα. Ήταν χαρακτηριστικό κυρίως της ηπειρωτικής Ελλάδας. Σε άλλες περιοχές, στο Αιγαίο ή τη Μικρά Ασία, το κρέας το έκαναν ψητό. Ακόμα έτσι γίνεται", μας ενημέρωσε ο ερευνητής.
Την ημέρα του Πάσχα έχουμε τη Δεύτερη Ανάσταση, την αγάπη ή διπλανάσταση, όπως λεγόταν, που γινόταν το απομεσήμερο της Κυριακής. Παλιότερα, τότε γινόταν και η ευλόγηση του νωπού τυριού και γενικά των γαλακτοκομικών προϊόντων. Στη συνέχεια ακολουθούσαν τελετουργικοί χοροί γύρω από την εκκλησία, με τον ιερέα να ανοίγει τον χορό, ενώ επισκέπτονταν και το νεκροταφείο, όπου χόρευαν γύρω από τους τάφους.
"Ο κύκλος του Πάσχα
καλύπτει όλο το έτος και τις γιορτές. Με αφετηρία την ημερομηνία της
Ανάστασης του Χριστού, η οποία προσδιορίζεται την πρώτη Κυριακή μετά την
πανσέληνο της εαρινής ισημερίας, μπορεί να καλύψει κατά κάποιο τρόπο
όλο το έτος", δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Ευάγγελος Καραμανές, ερευνητής του
Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών.Το Πάσχα έχουμε το σούβλισμα -ή το ψήσιμο- του αρνιού ή κατσικιού, που διαλεγόταν από τα οικόσιτα. Σε πολλές περιοχές, πριν σφάξουν το ζώο, το τιμούσαν ιδιαίτερα, στολίζοντάς το με κόκκινη κορδέλα ή βάφοντάς το με κόκκινη μπογιά από τα αυγά.
"Στο παραδοσιακό πλαίσιο είχαν πολύ μεγαλύτερο σεβασμό προς τα ζώα και προς τη φύση, από ό,τι σήμερα. Και παρόλο που τα έσφαζαν, το έκαναν με τελετουργικό τρόπο. Επίσης, η κατανάλωση κρέατος, σε αντίθεση με τώρα, ήταν σπάνια. Η κρεατοφαγία γινόταν σε εξαιρετικές περιπτώσεις. Ο χαρακτηριστικός οβελίας, αυτό που έχει ταυτιστεί τα σύγχρονα χρόνια με το Πάσχα, κυρίως μέσω των ΜΜΕ, δεν επικρατούσε σε όλη τη χώρα. Ήταν χαρακτηριστικό κυρίως της ηπειρωτικής Ελλάδας. Σε άλλες περιοχές, στο Αιγαίο ή τη Μικρά Ασία, το κρέας το έκαναν ψητό. Ακόμα έτσι γίνεται", μας ενημέρωσε ο ερευνητής.
Την ημέρα του Πάσχα έχουμε τη Δεύτερη Ανάσταση, την αγάπη ή διπλανάσταση, όπως λεγόταν, που γινόταν το απομεσήμερο της Κυριακής. Παλιότερα, τότε γινόταν και η ευλόγηση του νωπού τυριού και γενικά των γαλακτοκομικών προϊόντων. Στη συνέχεια ακολουθούσαν τελετουργικοί χοροί γύρω από την εκκλησία, με τον ιερέα να ανοίγει τον χορό, ενώ επισκέπτονταν και το νεκροταφείο, όπου χόρευαν γύρω από τους τάφους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου